در رفتن بسیاری از مردم حریم خصوصی را یک اختراع مدرن می دانند، نابرابری که با گسترش زندگی شهری ممکن شده است. با این حال، محققان اخیرا تأکید کرده اند که “حس حریم خصوصی” ما طی هزاران سال تکامل یافته است و این بدان معنا نیست که ما با چنین سن حسی در عصر فناوری، باید با چالش های بزرگی روبرو شویم.
طبق گزارشات فرارو، دانشمندان معتقدند که درک ماهیت «حریم خصوصی» مستلزم درک بهتر ریشه های آن است. شواهد تحقیقی این تصور را که حریم خصوصی یک مفهوم مدرن است رد می کند. اگرچه حقوق یا ارزش‌های حریم خصوصی ممکن است مفاهیم مدرن باشند، نمونه‌هایی از شیوه‌های حفظ حریم خصوصی و امتیازات شیوه‌های حفظ حریم خصوصی در فرهنگ‌ها، در طول تاریخ بشر و در سراسر جغرافیا فراوان است. بنابراین، دانشمندان معتقدند که در نظر گرفتن ریشه‌های تکاملی حریم خصوصی مرتبط با حریم خصوصی می‌تواند به توضیح اینکه چرا امروزه مردم حریم خصوصی خود را نرم می‌کنند، کمک کند. همچنین می توان به توسعه فناوری ها و سیاست هایی کمک کرد که ما را قادر می سازد دنیای دیجیتال را با حریم خصوصی انسان ها هماهنگ کنیم.
ریشه ها فضای خصوصی را آلوده نمی کنند
بشر از آغاز تمدن، مدیریت حریم خصوصی خود را بر عهده داشته و در پی آن بوده است. مردم از یونان باستان تا چین باستان به مرزهای زندگی عمومی و خصوصی توجه داشتند. رئیس مرد خانواده یا pater familias در خانواده‌های روم باستان دوست دارد زمانی را به تنهایی بگذراند و از بردگان بخواهد تعظیم کنند و او را به گوشه خانه ببرند. همچنین به حریم خصوصی در جوامع پیش از صنعتی شدن توجه می شود. به عنوان مثال، قبیله Mehinacu در آمریکای جنوبی که اغلب در مکان های عمومی زندگی می کنند، خانه های شخصی نیز داشتند که کیلومترها دورتر ساخته شده بودند تا محیطی انفرادی برای آنها فراهم کنند.
شواهد حرکت در جهت حریم خصوصی را حتی در متون ادیان توحیدی نیز می توان یافت. دستورات قرآنی در مورد عدم جاسوسی از یک سو و منع تلمود از اعلام پنجره مشرف بر پنجره همسایگان و داستان کتاب مقدس در مورد آدم و حوا که پس از خوردن میوه حرام چشمان آنها را می پوشاند، همه مفاهیم را دارد. از حریم خصوصی
با توجه به امتیاز حفظ حریم خصوصی و همچنین فرهنگ معاصر و فرهنگ جهانی، غیر قابل برگشت است. حرکات و رفتارها بین افراد و در طول زمان تغییر می کند، اما در واقع، همه فرهنگ ها انگیزه هایی برای حفظ حریم خصوصی دارند. محققانی که در قرن گذشته تاریخچه حریم خصوصی را مورد مطالعه قرار داده اند، در مورد این موضوع توضیح بیشتری داده اند. این غدد ممکن است مربوط به حریم خصوصی باشند و ممکن است ریشه های تکامل یافته داشته باشند. با این حساب، نیاز به حریم خصوصی از نیازهای فیزیکی برای ایمنی، امنیت و منافع شخصی گرفته شده است. توانایی درک حضور دیگران و انتخاب در “معرض قرار گرفتن” یا “انزوا” یک مزیت تکاملی و همچنین “احساس حریم خصوصی” را فراهم می کند. حریم خصوصی انسان ها به آنها کمک می کند تا به طور غریزی و عملکردی، مرزهای عمومی و خصوصی را تنظیم کنند.
هسته نقطه ای ویژه
تئوری حفاظت از حریم خصوصی به توضیح موانعی که افراد در حفاظت از اطلاعات شخصی خود به صورت آنلاین با آن روبرو هستند، کمک می کند، حتی زمانی که ادعا می شود که حریم خصوصی مهم است. در واقع، واقعیت این است که حواس انسان و واقعیت دیجیتال جدید ناسازگار هستند. محیط آنلاین به ما اجازه نمی دهد که از حواس خود استفاده کنیم و مثلاً متوجه نمی شویم که فیس بوک فعالیت های ما را برای ایجاد و تأثیرگذاری بر ما افشا می کند. یا ممکن است ندانیم که مجریان قانون از عکس‌هایی که ما در فضای مجازی منتشر کرده‌ایم استفاده می‌کنند.
ممکن است انسان‌ها در حال تکامل باشند تا از حواس خود برای هشدار در مورد خطرات حریم خصوصی استفاده کنند، اما همین حواس در جهان آنلاین برای شناسایی خطرات حریم خصوصی در دنیای آنلاین مورد سوء استفاده قرار می‌گیرند. به زبان ساده، هیچ نشانه حسی آنلاین در ما وجود ندارد و بدتر از آن، طلسم های تاریک که عناصر اصلی طراحی وب سایت هستند، حواس را فریب می دهند تا فضای «خطرناک» «خطر» را آشکار کنند. همین موضوع در سادگی صدق می‌کند، زیرا مکانیسم‌های اعلام حریم خصوصی در شرکت‌های فن‌آوری بسیار محبوب هستند و در رسیدگی به مسائل حریم خصوصی ناکام هستند. در واقع، احتمال بیشتری وجود دارد که مصرف کنندگان در معرض خطرات حریم خصوصی قرار گیرند.
حفاظت از حریم خصوصی در عصر دیجیتال
گزارشی در مورد تکامل حریم خصوصی نشان می‌دهد که اگر جامعه مصمم است از توانایی افراد برای مدیریت مرزهای عمومی و خصوصی در دوران مدرن محافظت کند، حفاظت از حریم خصوصی باید در ساختار سیستم‌های دیجیتال اعمال شود. در حالی که فناوری تکامل زمان‌های خودکار را تسریع کرده است، زمان آن فرا رسیده است که توسعه‌دهندگان برای جلوگیری از تصادفات و رویارویی‌ها به ابزارهای غیرقابل اعتماد روی آورند.
تضمین حریم خصوصی آنلاین نیز به ترکیبی از مداخلات فنی و سیاسی نیاز دارد. حفاظت های اساسی از داده ها، مانند حفاظت از حریم خصوصی سازمان همکاری اقتصادی و توسعه (OECD) و جریان های انتقالی داده های شخصی، با فناوری های مناسب در دسترس هستند. تکنیک‌های تقویت حریم خصوصی، مانند سرویس‌های ایمیلی، و امتیازات حریم خصوصی، که امتیازات حریم خصوصی را برای کاربران مشخص می‌کنند، نمونه‌هایی از مواردی هستند که کار می‌کنند. این فناوری‌ها پتانسیل حفاظت از حریم خصوصی را بدون به خطر انداختن توانایی جامعه مدرن برای جمع‌آوری و تحلیل فراهم می‌کنند.
منبع: theconversation
ترجمه: مصطفی گرفی-فرارو
